Vanuit Brussel doorbreekt Joshuwa — ook bekend als Thomas Ejzyn — de conventies om hybride, door pop doordrenkte en diep doorleefde melodieën te brengen, liedjes waarin melancholie door elektronische baslijnen sijpelt, verrijkt met subtiele hiphopinvloeden. Gepland voor begin 2026 is Mélancologie, Joshuwa’s debuut-EP, allesbehalve een simpel visitekaartje: het is een echte intentieverklaring. Als voorloper gelanceerd in juni, zet de single Pollen meteen de toon — geen halfslachtige aanpak, maar rauwe, directe poëzie.

Deze verschuiving naar Franstalig songschrijven, pas enkele maanden geleden ingezet, maakte nooit deel uit van een uitgestippelde carrière. Opgegroeid met indierock en frontman van de Brusselse band Colver, had Joshuwa altijd de voorkeur gegeven aan de klanken van Britpop boven het eigenzinnige karakter van in het Frans gezongen melodieën. Maar toen de drang om zich uit te drukken zich opdrong, werd Engels een te comfortabele sluier. Geen ontsnappen meer mogelijk: schrijven in zijn moedertaal betekende zijn eigen breuken onder ogen zien en bepaalde waarheden confronteren. Tussen sentimentele omzwervingen en stedelijke melancholie weven de teksten van Joshuwa een cinematografisch beeld. Zoals in een film van Cédric Klapisch werpt de zanger een tedere, licht bittere blik op een leeftijd die zweeft tussen zorgeloosheid en helder inzicht.

Achter zijn vintage uitstraling is Mélancologie toch stevig verankerd in zijn tijd. Geco-produceerd door Felix De Wolf (39bermuda) en Louis Potin Paraisot (Stéphane Galland, Edouard van Praet), jongleert het project tussen analoge klanken en vernieuwende producties. Joshuwa’s eerste EP ontpopt zich zo tot een manifest: oprecht, schurend en vooral ongelooflijk verfrissend. Met Pollen als openingsstuk zet Joshuwa de toon en belooft hij een stralende toekomst voor de Franse pop.