Ze zijn jong, komen uit Brussel en zijn opgegroeid met heimwee naar een tijdperk dat ze nooit gekend hebben: de jaren 80. De aanhoudende visioenen van The Durutti Column, The Cure en Cocteau Twins hebben Turquoise achtergelaten met herinneringen aan een VHS-blauw, een beetje passé maar nog steeds romantisch, wat vandaag leidt tot de naam van de band. Turquoise ruikt naar droompop en new wave, maar zonder anachronisme of een knipoog naar het verleden. Het viertal combineert de chorused gitaren van legendes als Felt en The Chameleons met popmelodieën en vinkt het cold wave-vakje het liefst aan zonder er doekjes om te winden. Het resultaat: koude liedjes met dat beetje synthpop dat je van mineur naar majeur brengt.